ONZE HIGHLIGHTS
Bier
Het Oudestadsplein
Hotel Klárov
Petřín-uitkijktoren
Praagse Burcht
Sint Nicolaas-kerk
TV-toren Zizkov

Om niet dezelfde fout te maken als onze heenreis naar Berlijn, besloten we op donderdagavond al naar Praag te vliegen. Zo konden we op tijd op het vliegveld zijn en hadden we de gehele vrijdag en zaterdag om in Praag door te brengen. Dat bleek maar goed ook, want terwijl wij in Praag zaten raasden door Nederland de stormen Eunice en Franklin. Hierdoor kregen we op zaterdag (gelukkig!) al te horen dat onze vlucht op zondag was geannuleerd en moesten we het omboeken naar een vroegere vlucht, begin van zondagmiddag.

Op weg naar Praag

Donderdagavond vlogen we met KLM in zo’n 1,5 uur naar de hoofdstad van Tsjechië. Voor allebei was het de eerste keer in Tsjechië en we hadden enorm zin om weer een nieuwe stad te bezoeken. Van te voren hadden we al een beetje gekeken naar wat we wilden doen, maar laten ons ook graag verrassen door de stad zelf. Omdat we vrij laat aan zouden komen op het vliegveld en we eigenlijk niet heel veel zin hadden om dan nog uit te moeten zoeken hoe het openbaar vervoer werkt, hadden we van te voren al een taxi geboekt via Prague Airport Transfers. Dit bleek een schot in de roos, want zodra we aankwamen op het vliegveld stond er al iemand klaar met een bordje en Marco’s naam en werden we direct naar het hotel gebracht.

We hebben een hotel gekozen vlak tegen het oude centrum aan, vanuit onze kamer konden we zo op de Moldau uitkijken en met 5 minuten wandelen liepen we op de Karelsbrug, één van de bijzondere bruggen in Praag die de binnenstad verbindt met de wijken buiten het centrum. Het hotel waar wij zaten was Hotel Klárov. Ook dit hotel bleek perfect gekozen, je zit niet midden in de drukte, maar de binnenstad is in de buurt, je loopt zo richting de Praagse Burcht en een tramhalte voor de deur.

Maar wat nog het leukste was aan dit hotel was de hele sfeer. Elke kaar was vernoemd naar een bekende artiest en op de kamer was dan een omschrijving te vinden van de artiest inclusief wanneer hij/zij in Praag was. Wij zaten in de hotelkamer Cher en hoefden alleen met het gordijn te openen voor een uitzicht op de prachtige stad. Verder heeft het hotel een hele mooie uitstraling, werken er lieve mensen en hebben ze een heerlijk ontbijtje klaar staan ’s ochtends.

Een goed begin van de dag

Toen we ons ontbijtje hadden verorberd, waren we klaar voor de eerste dag in Praag. Omdat we zo dichtbij de Praagse Burcht waren, wilden we die als eerste doen. Het is een ‘kleine’ klim naar de Burcht zelf, maar vanaf daar heb je een enorm mooi uitzicht (lees: onze conditie is zo slecht dat de kleine klim redelijk uitputtend was en we blij waren dat niemand op dat moment op hetzelfde pad liep). We hadden van te voren al gelezen dat de Burcht erg mooi was om te bezoeken, maar dat je al snel zo’n 4 uur kwijt zou zijn eraan. Dat leek ons op dit moment iets minder de moeite waard omdat we maar twee volle dagen hadden, dus gingen we alleen voor het uitzicht.

De volgende stop op de planning was de Petřín-uitkijktoren. Vanaf de Praagse Burcht was dit een klein half uurtje lopen, maar ook deze bezichtiging was een stukkie omhoog. Er schijnt ook een kabelbaan naar Petřín te gaan, maar die hebben wij niet gezien – al hadden we ook gewoon de wandeling gedaan als we ‘m wel hadden gezien. Hoewel onze conditie (en met name die van Cérise) niet altijd om over naar huis te schrijven is, zijn we wel zo enthousiast dat we voor de volle ervaringen willen gaan en stiekem is het ook wel heel lekker om lekker wandelend naar de top te lopen.

Eenmaal boven op de heuvel aangekomen, kom je bij een soort miniatuur Eiffeltoren terecht. De Petřín-uitkijktoren is een 60 meter hoog bouwwerk dat oorspronkelijk een observatietoren en zendmast was. Tegenwoordig is het een toeristische attractie waardoor je over heel Praag uit kan kijken. Zo zie je vanaf de uitkijktoren onder andere de Praagse Burcht en het grootste samengestelde stadioncomplex ruimte voor 220.000 toeschouwers genaamd het Strahov-stadion.

Sightseeing in de regen

Rond het middaguur liepen we terug richting de Oude Stad. Helaas was het vandaag erg regenachtig, dus we besloten onderweg nog te stoppen langs een hele mooie kerk om daar een kijkje te nemen (en even te vluchten van de regen). Aan de voet van het Petřín-park en vlak voor de Karelsbrug staat de Sint-Nicolaaskerk. Deze barokke kerk in Mala Strana (en niet te verwarren met de Sint-Nicolaaskerk in de Oude Stad) is gebouwd rond 1700 en is te herkennen aan haar mooie, groene koepel. De kerk is gevuld met fresco-schilderingen en prachtige gouden beelden waardoor een bezoekje aan de kerk echt niet mag ontbreken tijdens jouw trip naar Praag!

Vervolgens liepen we door naar de Oude Stad, over de Karelsbrug naar het Oudestadsplein. De Karelbrug is een loopbrug met diverse beelden aan beide zijden van de brug. Over de gehele brug zijn ook diverse straatartiesten, souvenirkraampjes en kunstenaars te vinden. Het Oudestadsplein is een plein in het midden van de Oude Stad met veel restaurants en terrasjes en de grote toeristentrekpleister: De astronomische klokken van Praag. Deze klokken geven vijf soorten tijd aan: de plaatselijke tijd in Praag, de tijd gemeten in een verdeling van 12 uren tussen zonsopgang en zonsondergang, de zogenaamde Boheemse uren, de plaats van de zon in de zodiak en de sterrentijd. Voor we verder gaan naar de volgende stop, besluiten we eerst even lekker te lunchen en vooral Marco geniet extreem van zijn toetje!

Na de uitgebreide lunch en het gigantische toetje, gaan we weer verder op pad! Cérise wilde graag op zoek naar Fred & Ginger, dus we wandelen lekker langs de Moldau richting het Dansende Huis, de bijnaam voor dit moderne architectonische kantoorgebouw. Het bijzondere huis is in 1994 gebouwd op de plek waar een gebouw stond dat in de Tweede Wereldoorlog is verwoest. Het gebouw is vernoemd naar het beroemde Amerikaanse danspaar Fred Astaire en Ginger Rogers, vanwege de bijzondere vormen van het gebouw: alsof een paar aan het dansen is.

Praag = bierstad

Inmiddels hebben we er al zo’n 10-15 km aan wandelingen opzitten, dus zijn eigenlijk wel toe aan een lekkere borrel. Van tevoren hadden wij gelezen dat Praag een échte bierstad is. Het bier is in de meeste restaurants zelfs goedkoper dan het water. In de buurt van het Dansende Huis is het oude U Fleků te vinden, dit cafeetje is een pub/microbrouwerij én het oudste bierlokaal in Praag.

Zodra je binnenkomt, lijkt het ook alsof je in de middeleeuwen terecht komt. Het café bestaat uit meerdere kamers met lange tafels en stoelen waar je naast wildvreemden komt te zitten. Ze hebben typisch Tsjechisch eten, fris en twee soorten zelfgebrouwen bier: pils en bruin bier. In tegenstelling tot de meeste restaurants, bestel je hier niet zomaar je biertje bij de ober. De hele avond door lopen obers tussen de tafels door met pils of bruin bier en zetten het bij je op tafel. Je krijgt een papiertje en daar turven ze op hoeveel bier je al hebt gedronken en met dat papiertje reken je uiteindelijk af.

Gedurende de middag komen er twee heren het pand binnen met een trekharmonica en een tuba en spelen de meest bijzondere melodieën. We denken zélfs ergens ‘daar in dat kleine café aan de haven’ te herkennen – al zal dat vast niet juist zijn geweest ;-). Vervolgens lopen we met ons papiertje naar de kassa en rekenen ons net gedronken biertjes op. We hebben vanavond een reservering bij een ander biercafé, dus we moeten alweer op pad.

Onderweg komen we langs een kunstwerk dat Cérise nog graag wilde zien: het roterende hoofd van Franz Kafka. Dit opvallende kunstwerk bestaat uit 42 schijven die los van elkaar draaien en elk kwartier draaien de schijven weer, dus het duurt soms even voor je een foto kan maken van het ‘perfecte beeld’. Het idee achter dit kunstwerk is dat het verwijst naar het boek van schrijver Franz Kafka, de Gedaanteverwisseling. Daarnaast staat het ook voor de psychische problemen waar de schrijver uit 1883 mee worstelde.

Het restaurantje waar wij hebben gereserveerd is de Fat Cat, deels omdat we nou eenmaal een liefde hebben voor dikke katten (onze poes Lilo staat ook bekend om haar welvaartsfiguur), maar ook omdat het restaurant genoemd werd als een van de leukste biercafés. Ze hebben meerdere speciaal biertjes op tap of je kan kiezen voor een proeverij aan biertjes. Hun uitgebreide menukaart bestaat uit burgers, hotdogs, sandwiches en specials zoals de quesadilla en de Philly Cheesesteak. Mocht je nou geen bierliefhebber zijn, er zijn ook zat cocktails of andere drankjes waar je uit kan kiezen! Ook voor de vegetarische eters zijn er genoeg keuze-opties naast alle burgers en hot dogs.

Zaterdag is de nieuwe zon-dag

De volgende dag zijn we al vroeg uit de veren, want het weer is tien keer beter dan gisteren! Vanuit onze hotelkamer zien we al de zon stralen over de Moldau en we hebben direct zin om er op uit te gaan. Het hotel serveert een heerlijk ontbijt, dus die eten we snel op en gaan dan op pad! Vandaag hebben we weer een drukke planning, dus we beginnen met onze wandeling naar Holešovice.

Hoewel deze wijk bekend staat als dé hippe wijk van Praag, vonden wij het eigenlijk een beetje tegenvallen. De weg ernaartoe was erg leuk om te wandelen, langs een park en naast de Moldau, maar eenmaal daar aangekomen leek het een beetje een saaie bedoening. Misschien kwamen we net niet op de goeie plekken, maar het leek een beetje somber allemaal en het was ook erg rustig. We besloten even een koffietje te drinken en door te gaan naar onze volgende stop.

De volgende stop was wat verder, dus we besloten tóch een stukje tram te pakken. We wilden naar de wijk Žižkov en deze ligt een stuk oostelijker. Bij de eerste halte van de wijk stappen we uit en staan direct naast het stadion van voetbalclub Viktoria Zizkov. We gluren even door de tralies over het veld, maar ik denk niet dat we een hele bekende voetballer zullen spotten bij deze club uit de een na hoogste divisie van Tsjechië.

Vervolgens lopen we door hele kleurrijke straten naar de reden dat we hier zijn. Deze wijk staat bekend om de grote tv-toren die gebouwd is tussen 1985 en 1992. Hoewel Praag een hele oude stad is met veel klassieke gebouwen, is de tv-toren iéts te bijzonder naar onze mening. Deze 216 meter hoge toren is namelijk omringd door kruipende baby’s, ontworpen door de Tsjechische beeldhouwer David Černý.

Inmiddels was het al even voorbij lunchtijd en hoopten een leuk restaurantje te vinden in deze mooie wijk. Helaas is het op zaterdag erg druk in deze wijk, dus alles zat vol. We zijn met de metro terug naar de Oude Stad gegaan en streken neer bij een Italiaan met érg lekkere (maar té grote) pizza’s.

Toen we daar net zaten, kregen we helaas de melding dat onze vlucht van zondag geannuleerd was. Omdat wij allebei maandag gewoon weer moesten werken, schoten we wel eventjes in de stress. Gelukkig is KLM erg goed in dit soort situaties, want binnen no-time kregen we een andere vlucht aangeboden: eentje eerder dan de bedoeling was. Het nadeel is dat we een groot deel van onze zondag dan kwijt zouden zijn, maar gelukkig hadden we in twee dagen al zóveel gezien, dat we wel liever op tijd in Nederland zouden aankomen in plaats van pas maandagochtend.

Opgelucht vervolgden we onze wandeling, via de Karelsbrug naar de volgende halte, de John Lennon Wall. De Karelsbrug zag er een stuk mooier en gezelliger uit in het zonnetje, ten opzichte van gisteren in de regen. Aan het eind van de Karelsbrug loop je met een trappetje naar beneden en komt dan in een compleet andere, rustigere wijk terecht.

Als je een beetje de drukte volgt, kom je vanzelf langs een waterrad bij een beekje en net daar voorbij is de bekende John Lennon Wall te vinden. De muur ziet er heel tof uit, maar het is wel echt een selfie-hotspot. Iedereen probeert met de muur op de foto te gaan, dus wij zijn al blij als we er één fotootje zonder mensen van kunnen maken. Het is een mooie muur om te zien, maar verder niet heel bijzonder. Uiteindelijk is Cérise enthousiaster over het winkeltje waar haar naam in verwerkt is!

Tsjechische goodies in Praag

Gedurende de trip kwamen we wel achter wat Tsjechische lekkernijen. In de meeste restaurantjes schonken ze een drankje met een bijzondere combinatie, de espresso tonic. Het is een non-alcoholisch drankje met espresso, ijsblokjes en (je raad het al) tonic. Cérise moest en zou dit ook even geprobeerd hebben en hoewel ze het niet snel nog een keer zou bestellen, was het wel een lekker drankje voor een keertje.

De Tsjechische lekkernij die we moesten en zouden bestellen dit weekend was wel de zoete Trdelnik. Dit is een soort hoorn, omhuld door suiker en kaneel, met daarop vanille-ijs (of slagroom). Het is een gigantisch toetje, dus we kozen ervoor om er een te delen, maar kunnen het iedereen aanraden! Het is erg lekker, maar vult ook als een gek.

Onze laatste avond zaten we zo vol van het lunchen en de Trdelnik, dat we plaats namen in een biercafé (we waren de biertjes nog niet zat) in het centrum van Praag: U Vejvodů. Een groot café, waar je ook lekker in de binnentuin kon zitten onder een paar heaters. Hoewel sommige restaurants en cafés wel speciaal bier serveren, is Praag vooral bekend om het pil, en zie je op veel plekken het Tsjechische Urquell. We zijn hier een paar uur blijven zitten en hebben genoten van de pullen bier en deelden nog een patatje op het eind van de avond om nog wel met een béétje focus naar het hotel te kunnen lopen. ’s Avonds kwamen we uitgeteld op de hotelkamer aan en maakten nog een goeie nacht voor we de volgende dag weer op tijd werden opgehaald door de taxi voor onze terugreis!