• Algonquin Provincial Park
• Ball’s Falls
• Blue Jays
• Downtown Toronto
• Hotel Stay Inn
• Niagara Falls
• Niagara-On-The-Lake
• Outlet shopping
• Wine country

Ons avontuur begon op Schiphol, waar er anno 2022 een drama gaande is qua wachtrijen bij de check-in en security. Een paar maanden terug kozen we al voor een upgrade naar Business Class, waardoor we gelukkig veel wachtrijen konden skippen door priority lanes te gebruiken. Het is een pittige prijs, maar in dit geval was het ook wel echt de meerprijs waard. Canada, en met name de omgeving van Toronto, is voor Cérise haar tweede thuis. Haar familie woont rondom deze grote stad en ze is dus in haar leven al vaak die kant op gegaan. Het was door de corona uitbraak voor het eerst sinds 2019, dat we naar oma konden en ons weer konden onderdompelen in de heerlijke Canadese cultuur en de ontzettend lieve mensen.

Onze basis in Toronto

Op Pearson Airport haalden we onze Sunny Cars huurauto voor deze week op. We hadden een kleine auto gereserveerd maar daar doen ze in Noord-Amerika eigenlijk niet aan. De kleine auto’s waren op en we werden geupgrade naar een mid-size auto. De keuze viel op deze prachtige Kia Soul. Met andere woorden, onze eigen Blue Jay. We hadden enige vertraging met het vliegtuig, dus we konden gelijk door naar ons hotel voor deze week: Hotel Stay Inn, in Etobicoke – een buitenwijk van Toronto. Het is een knus hotelletje, lekker dicht bij de snelweg én tot onze verrassing zat er complimentary breakfast bij, wat in Canada zeker geen gegeven is.

Richting de outlets en wine country

De eerste volle dag waren we door de jetlag al om 5 uur ’s ochtends wakker. We besloten lekker vroeg uit de veren te gaan, want in Canada zijn de Walmart én de Tim Hortons (voor de lekkerste koffie en donuts) al megavroeg open. Een tripje naar de Walmart (een soort Sligro op steroïden) kan natuurlijk niet ontbreken als je in Noord-Amerika bent.

Na flink wat noodzakelijke en minder noodzakelijke inkopen en een heerlijke kop koffie besloten we door te gaan richting Wine Country. Rondom de Niagara Falls zijn zo’n 40 wijngaarden waar je langs kan gaan voor een proeverij en/of het kopen van diverse wijnen. Al jaren komt Cérise graag bij Sue-Ann Staff Estate Winery, dus nu was ook dat weer onze vaste stop! Niet alleen de wijnen zijn daar érg lekker, ook de gastvrije hond Brix helpt bij de liefde voor deze wijngaard. Als je een flesje meeneemt, zie je ook op elke fles een label staan met ‘Brix Approved!’ Oftewel, door Brix goedgekeurd.

Volgens de voorspellingen zou het vandaag regenachtig zijn, dus we kozen ervoor om na de wijngaard door te rijden naar de Outlet Collection at Niagara – 20 minuutjes vanaf Sue-Ann. Deze prachtige en nieuwe outlet heeft zo’n 100 winkels variërend van dure merken tot al redelijk betaalbare merken, maar met hele leuke prijsjes (je bent Nederlander of je bent het niet). Mocht je nou geen zin hebben om langs diverse wijngaarden te rijden: er zit in deze outlet ook een winkel met heel veel wijnen uit de regio!

Een korte wandeling richting Ball’s Falls

Na een aantal uur shoppen in de Niagara Outlet gingen we met een lading tassen en een flink getoucheerde financiële pijngrens weer verder. Een klein stukje van de outlet af ligt de Ball’s Falls Conservation Area en daar voerde de reis naartoe. Dat stond niet in de planning, want we hebben helemaal geen wandelkleding mee. We zijn echter zo blij dat we na drie jaar eindelijk weer naar Canada toe kunnen dat het allemaal niet uitmaakt en we het op enthousiasme doen.

De wandeling is een dikke kilometer en voert langs een rustig kabbelend beekje om te eindigen bij een indrukwekkende waterval van ruim 27 meter hoog. De route heeft een paar hobbelige en modderige stukken, wat met de wandelschoenen aan geen probleem was geweest, maar op onze sneakers toch verre van ideaal is. We doen rustig aan, genieten van het uitzicht en bereiken uiteindelijk via een lange trap de waterval.

Nabij de waterval staat nog een restant van een Blacksmith Shop van 1850 die ook de moeite van het bekijken waard is. Omdat het een ‘out-and-back’ wandelroute is, loop je heen en terug dezelfde route. Dat vonden we wat te veel van het goede, dus liepen we langs de weg weer terug richting onze auto om terug te keren naar het hotel.

Mini-roadtrip van Toronto naar Algonquin Provincial Park

We hadden voor vandaag nog niks op de planning staan en omdat we door de jetlag toch vroeg wakker waren, besloten we last minute een mini-roadtrip te maken naar Algonquin Provincial Park – een kleine 3 uur rijden vanaf ons hotel. Een tip van ons, begin je Canadese (mini-)roadtrip altijd met een beker Tim Hortons-koffie en een donut voor onderweg!

Hoewel het ’s ochtends begon met dichte mist – en het eruit zag als een horrorfilm – klaarde het al snel op en kwam er een mooie blauwe lucht tevoorschijn! Het plan was om naar het park te rijden (zo’n 270 km), daar de hoofdweg uit te rijden, te lunchen in het dorpje Whitney en vervolgens te wisselen van bestuurder en dezelfde weg terug te rijden. Zo konden we allebei genieten van de mooie natuur en hoopten we nog wat wildlife te kunnen spotten. In 2019 hadden we vurige hoop om een eland te zien, maar dat was helaas niet gelukt. Daarentegen was het spotten van een zwarte beer destijds een nog groter cadeau!

Er gaat maar een weg door het zuiden van het park, Highway 60, met vanaf daar kleine weggetjes richting de wateren en/of trails. Langs deze weg is er ’s ochtends en ’s avonds rond schemering een redelijke kans om wildlife tegen te komen. Je begint bij de West of East Gate en rijdt vervolgens zo’n 60 km naar de andere gate. Langs deze weg staan diverse borden die je kan volgen voor trails, uitkijkpunten of meren waarop je kan kanoën.

Door het park heen zijn meerdere verwijzingen naar de historie van Algonquin: de Algonquin First Nations tribe. Zo zie je bij de East Gate een totempaal met een herdenking aan alle inheemse kinderen die zijn overleden in internaten van de overheid.

Gedurende de 60 km door het park hebben we een aantal stops gemaakt. Omdat we vooraf niet van plan waren naar Algonquin te reizen, hadden we onze wandelschoenen niet meegenomen. Het kwam er dus niet echt van om uitgebreid te wandelen, maar ook gezien de tijd hebben we zoveel mogelijk gereden en van het uitzicht genoten bij diverse pitstops. Een tip, tank vooraf wel genoeg, want in het park zijn geen tankstations te vinden.

We besloten om net buiten het park een hapje te eten bij een lokaal tentje in Whitney: The Mad Musher. In 2019 hadden we hier ook gegeten en zo konden we nog een beetje herinneringen ophalen. Het is een simpele diner, met een uitgebreide kaart. En heel toevallig hebben ze ons favoriete ijs! In 2019 hebben we dit ijs al eens eerder gehad. Het heet Moose Track en bestaat uit vanille-ijs met fudge en peanut butter cups. Hoewel we enkel om één bolletje vroegen, krijg je in dit soort diners eigenlijk standaard onderstaande hoeveelheid. Omdat we dit ijs bijna nergens konden vinden, hebben we het toch nog zonder moeite op kunnen eten.

Vlak voorbij de East Gate van het Algonquin park, kwam onze vurige hoop al uit: we spotten twee vrouwelijke elanden net naast de weg. We wisten op een veilige manier te stoppen, keren en zo konden we langs de weg even goed genieten van deze mooie dieren. De vorige keer waren we drie dagen in het park, stonden we vroeg op maar hebben geen eland kunnen spotten. Nu waren we er slechts één dag (ook nog eens midden op de dag) en zo zagen we er al gelijk twee! Wat ons betreft kon de roadtrip al niet meer stuk, al zeiden we voor de grap tegen elkaar dat we nu wel graag een mannetjes eland zouden tegenkomen.

Niet veel later reden we weer door het park en zagen we een heleboel auto’s langs de weg staan. Dat kan hier eigenlijk maar één ding betekenen: wildlife gespot! We hebben de auto direct ook aan de kant gezet en zijn de mensen achterna gegaan en ja hoor, daar stond-ie dan. Een gigantische bull moose: een mannetjes eland! Het was ons vandaag wel écht gegund, want wat een prachtig aanzicht was dit. De eland stond zo’n 15-20 meter van ons vandaan, rustig te grazen. Een aantal mensen probeerde wel heel dichtbij te komen voor de ideale foto, maar wij besloten wat meer afstand te houden want met deze dieren wil je geen ruzie.

Op de terugweg zijn we nog even gestopt bij de West Gate, want zowel bij beide ingangen als het bezoekerscentrum hangt een bord waar je wildlife sightings kunt noteren, dus de mooie parels van vandaag mochten hier natuurlijk niet ontbreken!

Fietsend van Niagara-On-The-Lake naar The Falls

Via andere Canada-liefhebbers kregen we de tip om naar Niagara-On-The-Lake te rijden en daar fietsen te huren (wij huurden e-bikes via Zoom Leisure). Vanaf Toronto is het zo’n 1,5 uur rijden naar Niagara-On-The-Lake en vanuit het stadje kan je langs de Niagara fietsen naar de Niagara Falls. Het is zo’n 25 km fietsen en heeft een heleboel prachtige uitzichtpunten. Het is aan te raden om voor racefietsen of e-bikes te gaan, want er zijn stukken die behoorlijk omhoog gaan.

Richting het einde van de Niagara kozen we ervoor om een pitstop te maken bij de White Water Walk. Dit is een toeristische spot in de buurt van de watervallen waar je met een lift naar beneden gebracht wordt en een korte wandeling kan maken langs de Niagara en de Niagara River’s Class 6 whitewater rapids – de hoogste categorie stroomversnelling. En dat is te merken ook, want het water stroomt met hoge snelheden langs je heen. Mocht je nog geen respect hebben voor de enorme watermassa, dan krijg je dat hier vanzelf wel.

Vanuit de White Water Walk loop (of fiets) je binnen een paar minuutjes naar de Niagara Falls. De watervallen vanaf de Canadese kant geven een prachtig uitzicht over de twee Amerikaanse watervallen en de Canadese Horseshoe Falls. Hoewel Marco al een keer eerder bij de Falls is geweest en Cérise al heel vaak is geweest, verveelt het uitzicht nooit. De enorme kracht van het water, zoals het in de rivier stort – dat is gewoon een prachtig fenomeen. Het leuke is, bij de Horseshoe falls is een restaurant (Table Rock) waar je een hapje kan eten (of een drankje kan doen) met uitzicht op de watervallen. Het is iets prijziger dan normaal, maar voor een toeristische locatie viel het ons nog enigszins mee (zo’n 60 euro voor twee hoofdgerechten en drankjes incl. refill).

Vanaf de Niagara Falls fietsten we weer terug naar ons startpunt, Niagara-On-The-Lake, waar we nog even door het dorpje zijn gaan fietsen en een restaurantje uitzochten om een hapje te eten. Hoewel we al eerder in Niagara-On-The-Lake zijn geweest (lees hier meer), blijft dit dorpje genieten. Het heeft een jaren 30 sfeertje en is een heerlijke plek om wat te wandelen door de straatjes. Na een kort fietsritje en een wandeling door het stadscentrum, ploften we neer op het terras van Firehall Flame, waar we nog even konden genieten van het avondzonnetje en de koets die regelmatig langskwam.

Downtown Toronto

De volgende dag hadden we goed volgepland. We keken al maanden uit naar deze dag, want we konden éindelijk weer naar een Blue Jays-wedstrijd! Afgelopen jaar was het nog even spannend of het seizoen wel of niet door zou gaan omdat men geen overeenstemming kon bereiken over een nieuwe CAO voor de honkbalspelers. Zelfs de mogelijkheid dat het hele seizoen niet door zou gaan lag op tafel, maar gelukkig bereikte men op tijd een akkoord. We hadden al tickets voor de wedstrijd op 31 mei, maar besloten meteen tickets voor 1 juni bij te kopen omdat we er zoveel zin in hadden en uit opluchting dat het ook echt doorgaat!

’s Ochtends namen we de Uber naar Downtown Toronto, waar we onze stadswandeling begonnen bij Kensington market. Deze buurt is een beetje alternatief en vooral heel leuk om even een kijkje te nemen. Er hangt hier een ware kunstenaarssfeer, met unieke winkeltjes, schattige cafétjes en trendy barretjes.

Vervolgens liepen we door enkele andere wijken naar de volgende highlight: het bekende Toronto-bord. Het mooie van Toronto vinden we dat het veel hoogbouw is, maar er een aantal wijken tussen liggen waar alles nog heel laag en Europees oogt. Het zijn veel moderne gebouwen, maar af en toe oude vind je nog wat oude gebouwen zoals het oude stadhuis van Toronto uit 1899.

Onze volgende halte was maar een klein stukje verder lopen en in onze ogen net mini-Times Square, namelijk Yonge-Dundas Square. Het is een klein pleintje met veel grote billboards, waardoor het ons een beetje doet denken aan Manhattan. Naast dit plein is een groot, mooi winkelcentrum waar je zeker even een kijkje moet nemen: Toronto Eaton Centre. Het grote winkelcentrum is tevens onderdeel van het PATH, een compleet stelsel van ondergrondse voetgangerstunnels en ligt deels op Yonge Street. Wist jij al dat Yonge Street vroeger een van de langste straten ter wereld was? Namelijk 1.896 km lang! Inmiddels is het opgebroken en gaat het over op een andere weg, dus nu is het ‘slechts’ 56 km.

Toronto Islands

Op onze eerste dag in downtown Toronto werden we getrakteerd op heel veel zon en een temperatuur richting de dertig graden. De verkoeling in de binnenstad vind je vooral in de malls, waar de airco’s zorgen voor een lekker temperatuurtje. Het is zonde om de hele dag binnen te vertoeven met dit weer, dus zochten we een alternatief en dat vonden we in de vorm van de Toronto Islands.

De Islands zijn een keten van vijftien kleine eilandjes en liggen niet ver van de kust van Lake Ontario af. Je kunt het bereiken via een korte overtocht met de ferry of de watertaxi. Wij kochten kaartjes voor de ferry en binnen een kwartier na vertrek stapten we al van de boot af.

We hoopten fietsen te kunnen huren om het eiland wat beter te verkennen in de paar uurtjes die we hadden, maar volgens Google Maps was het verhuurbedrijf gesloten. Op goed geluk liepen we er toch maar naartoe en gelukkig waren ze gewoon open.

We kwamen met het idee om twee gewone fietsen te huren, maar daar stapten we al snel van af toen we een quadricycles zagen staan. Dit zijn tandemfietsen waarbij je naast elkaar zit in plaats van achter elkaar. Ook heeft de fiets vier banden en een overkapping waardoor je niet in de volle zon zit. Het fietst behoorlijk zwaar waardoor het alsnog behoorlijk zweten geblazen is, maar het is weer eens wat anders dan een standaard stadsfietsje. We fietsen richting de westkant van het eiland en komen langs uitzichpunten die een prachtig doorkijkje bieden op de skyline van Toronto.

Vanaf de fiets krijg je een goed beeld van het eiland. We passeren de brandweerkazerne en een mooie haven, waar we ons verbazen over de coyotewaarschuwing: hoe komen die nou op een eiland terecht? Op het meest westelijke puntje keren we weer om en keren terug om de fietsen te retourneren. We maken nog een aantal mooie foto’s van de skyline aan de ene kant en het gigantische Lake Ontario aan de andere kant. Op de terugweg naar de ferry lopen we nog langs een pretparkje waar ook een kinderboerderij onderdeel van uitmaakt. Hier flirt Marco nog even met een alpaca, maar het wordt niet helemaal duidelijk of het dier in wil gaan op zijn avances of hem gewoon in zijn bek wil spugen.

Al met al zijn we erg blij met ons bezoekje aan de islands. We besluiten hier nog een keer terug te komen en dan een kano of een SUP-board te huren, want er is meer dan genoeg te zien in deze mooie omgeving.

Blue Jays

Na een dag downtown Toronto was het tijd om ons richting het Rogers Centre te begeven, de thuishaven van de Toronto Blue Jays. De Blue Jays zijn het enige Canadese honkbalteam dat uitkomt in de Major League Baseball (MLB) en een bezoekje aan dit mooie stadion mag niet ontbreken. Zeker niet als dat op een dinsdagavond is, want dan is het ‘Loonies Night’ en kun je voor slechts $1 een hotdog scoren!

Voordat we dat deden, sloegen we eerst nog even slag in de Jays shop. We kochten wat leuke merchandise en zochten onze plekken op. Deze waren vlak achter het eerste honk en boden een schitterend uitzicht over het hele veld. Al in de eerste inning vloog er een foul ball een rij naast ons, dus met wat geluk zouden we nog een bal kunnen vangen ook. Dat zat er niet in, maar met de nodige hotdogs en biertjes vermaakten we ons meer dan genoeg. De overwinning van de Jays was de kers op de taart: mede door twee homeruns van catcher Alejandro Kirk werd er in een spannende wedstrijd met 6-5 gewonnen van de Chicago White Sox. We keken terug op een heerlijke avond en hoefden het stadion niet met de pijn in ons hart te verlaten: morgen gaan we namelijk weer!

Game 2 tegen de Chicago White Sox

Op de tweede dag waren we heel vroeg bij het stadion. De wedstrijd van vanavond was namelijk een bijzondere, want de eerste 15.000 fans in het stadion werden getrakteerd op een bobblehead van Teoscar Hernandez, de Blue Jays outfielder die in 2021 de Silver Slugger award won. De rij voor het stadion was al behoorlijk nog voordat de gates openden, maar we bleken gelukkig ruim op tijd te zijn om de bobblehead te claimen!

Doordat we al zo vroeg binnen waren, hadden we alle tijd om een leuke foto te maken met onze bobbleheads. Deze waren zo leuk dat het Blue Jays social mediateam besloot om deze te tonen op het enorme scherm in het stadion! Hartstikke leuk om jezelf daar ineens op terug te zien.

Voor de tweede wedstrijd hadden we andere plekken gekozen. Dit keer zaten we ter hoogte van de left outfielder, op de eerste rij van de tweede ring. Het was deze dag lange tijd wat minder mooi weer en bij binnenkomst was het dak van het stadion dan ook dicht. De Blue Jays weerman had echter vertrouwen in betere tijden, want plots ging het dak open. Dat heeft even tijd nodig, waardoor we langzaam maar zeker de indrukwekkende CN Tower vanaf onze plekken op zagen duiken.

Alles zat dus mee deze avond, alleen een overwinning van de Jays ontbrak nog. Die leek even in het gedrang te komen toen de eerste de beste slagman van de White Sox meteen een homerun sloeg, maar de schade werd uiteindelijk ruimschoots gerepareerd en met 7-3 werd ook de tweede wedstrijd tegen de White Sox gewonnen. Een geweldige avond dus, ook omdat we gezellig aan de praat raakten met een Canadase familie naast ons. Zij waren helemaal verrast Nederlandse Jays fans naast zich te zien en daar wilden ze wel meer van weten.

Een bezoekje aan Ripley’s Aquarium én een spannende ontsnapping

Dag twee in downtown Toronto had heel wat minder mooi weer in petto. Een prima dag dus om wat binnen activiteiten te ondernemen. We beginnen waar we de vorige dag eindigden, namelijk bij het stadion van de Blue Jays. Dit keer gaan we daar niet naar binnen maar maken we de oversteek naar de buren: Ripley’s Aquarium. Hier stroomt ruim 5 miljoen water dat onderdak biedt aan 20.000 vissen uit 450 verschillende vissoorten.

Het aquarium is onderverdeeld in verschillende leefgebieden en we verbazen ons over de vele prachtige en kleurrijke vissoorten. De verschillende aquariums zien er allemaal schitterend uit en dat het een hoop werk moet zijn om dit allemaal bij te houden wordt extra duidelijk als we duikers het koraal in de verblijven zien schrobben.

Hoogtepunt van Ripley’s is wat ons betreft de enorme koepel waar je als bezoeker doorheen loopt. Links, rechts of naar boven: waar je ook kijkt, zie je vissen zwemmen. Grote haaien, grote en kleine roggen en zelfs schildpadden vind je in dit verblijf.

Na een ochtend vissen kijken lopen we door naar Tim Hortons voor een welverdiende koffie en een donut. De rest van de dag hebben we eigenlijk nog geen plannen, dus nemen we de verschillende opties door. Het weer lijkt er niet beter op te worden dus zoeken we iets wat we binnen kunnen doen.

Uiteindelijk besluiten we een escape room te boeken bij Roundabout. Hier nemen we de rol van een special agent aan. Helaas wel een special agent die in een vliegtuig zit dat op weg is naar de afgrond en we hebben een uur om dat te fixen. Uiteindelijk blijken we net een minuutje langer nodig te hebben om deze escape room op te lossen, maar de eigenaresse kijkt niet op een paar seconden en doet gewoon alsof we ontsnapt zijn. Met een ontsnappercentage van 40% valt ons dat enorm mee, dus wij doen ook maar al te graag alsof we ontsnapt zijn en bij dit percentage horen!

Waterfront Burlington

Onze laatste volledige dag in Canada was helaas wat minder zonnig. Dus we besloten nog wat winkelcentra op te zoeken en te eindigen in Burlington. Deze stad ligt een stukje van Toronto vandaan, richting de Niagara Watervallen en staat bekend om haar mooie Waterfront. Vanaf hier kan je ook de Waterfront Trail wandelen, wat ons helaas niet lukte, maar nog zeker wel op ons lijstje staat voor de volgende keer. Tussen de buien door wandelden we langs het water en kwamen we onder andere langs onderstaande schattige stenen bankje, waar weer een connectie met Nederland te vinden was (lees deze blog voor nog zo’n gevonden connectie)!

Restaurant tips

In Canada zijn véél ketens van restaurants, waar je eigenlijk niet omheen kunt. Hieronder hebben we een kleine review gemaakt van enkele van deze ketens en de kleinere tentjes die we geprobeerd hebben de afgelopen dagen.

Beertown

Dit leuke restaurantje ligt in Downtown Toronto en is perfect als je (net als wij) gek bent op speciaal biertjes. Omdat we ’s avonds naar de Blue Jays gingen (en het daar hotdog avond was), kozen we voor wat kleine gerechtjes als late lunch/vroege diner. Met hun uitgebreide bier- en dinerkaart kan je hier wel je lol op voor een avondje! Tip van de avond: het biertje Wheat van Side Launch Brewing!

Earls

Earls is een keten met premium-casual restaurants, dus een iets luxer restaurant dan het gemiddelde grillrestaurant. Het restaurant is te vinden op veel locaties in Canada en zelfs wat staten in de VS. Onze favoriet hier is de Pasta Alfredo, want die is echt zo romig lekker!

Firehall Flame

Dit schattige restaurantje (mét terras) ligt in Niagara-On-The-Lake en geeft je een mooi uitzicht op de main street. Vanwege de uitgebreide lunch bij Table Rock, kozen we hier voor een simpele (maar héérlijke) Caesar Salad.

jack astor’s

Deze keten is een echte grill-/sportsbar, er hangen tv’s in het bargedeelte zodat je tijdens een hapje en drankje kan kijken naar een honkbal-, ijshockey-, of wat er ook speelt -wedstrijd.

mad musher

Deze schattige diner ligt nét buiten de West Gate van Algonquin Provincial Park, in Whitney, en is een restaurant/hotel. Ze hebben een uitgebreide kaart, van pasta’s en burgers tot wraps en sandwiches. En nóg belangrijker, een restaurant met de Moose Track ice cream op het menu! Dit fantastische ijs zie je niet overal en is echt onwijs lekker. Maar vooral in dit soort diners, neem maar één smaak ijs, want je krijgt er gelijk 5 bollen van!

milestones

Deze keten is iets laagdrempeliger dan Earls en Moxies, hoewel het ook gewoon een erg lekker grillrestaurant is. De menukaart is iets beperkter, maar nog steeds enorm veel keuze: van burgers tot pasta’s en vis. Onze favoriet hier was de steak frites en de 1989 burger!

moxies

Dit is wel ons all-time favoriete restaurant in Canada. Net als Earls is Moxies een premium-casual restaurant. Of zoals ze zelf zeggen: met een menu dat focust op huisgemaakte ingrediënten met een inspiratie van over de hele wereld. Hun menukaart is erg uitgebreid en vooral de desserts zijn écht to die for. Onze ultieme tip: neem de White Chocolate Brownie (maar deel ‘m wel, want hij is gigantisch!).

panera bread

Deze keten is echt ideaal voor een brunch of lunch! Je kan er prima koffie drinken (inclusief refills!), maar voor de combideals zijn heel chill. Je kiest voor de optie ‘pick 2’ en kan dan uit bijna het hele menu twee halve gerechten kiezen. Cérise heeft in restaurants altijd keuzestress, dus dit is echt perfect. Onze favoriet in dit restaurant is de Smokehouse BBQ Chicken sandwich!

scaddabush

Wéér zo’n keten die op veel locaties in Canada te vinden is, alleen heb je hier wat andere keuzes dan in de standaard grillrestaurant’s zoals Jack Astors of Milestones. In dit mooie restaurant serveren ze Italiaanse gerechten zoals pasta’s en pizza’s (met, tot Marco’s plezierige verbazing, een pizzaschaar)!